Monday, April 3, 2017

LEYENDAS WIRRÁIKAS

Haixata


Ha metipurairika tikaku  titi,

hay erieti xamá mitahuawe me itexieti.

Mexi xawe xawari aitía pai heutayeika,

wainaruritsixi memaxikiriwa mehatati.

Ha mukwalieti miyeneika mexi wapai tuukátsi
mekiepawie,

Xawe tekía pa hakaneka mana hulawa muyetse é.

Miya titi yeukame  hatetsita miemeki pita
mutihari.


Ojo de agua

En pleno tiempo de secas brota el agua a borbotones,
renovada por la danza ritual de los insectos.
Del mirador caen hojas de pochote
meciéndose en el aire.
Unas quedan atrapadas en las telarañas,
otras alcanzan el agua y navegan sobre ella sin rumbo.
El caminante prefiere las hojas húmedas flotantes
para apagar la sed que quema su garganta.

OPINIÓN: 
Este poema refleja como los wirráikas veían de diferente forma el agua, que se pueden estar refiriendo a un lago o río y como describen cosa por cosa en el poema.
Cuando se lee el poema en nahuatl sin saber el dialecto nunca te esperas que el poema hable sobre eso.

(Roldan, Blas.2017.Apuntes de la clase cultura literaria.Universidad Panamericana) 

EL MAHABHARATA







(Roldan, Blas.2017.Apuntes de la clase cultura literaria.Universidad Panamericana)