Haixata
Ha metipurairika tikaku titi,
hay erieti xamá mitahuawe me
itexieti.
Mexi xawe xawari aitía pai
heutayeika,
wainaruritsixi memaxikiriwa
mehatati.
Ha mukwalieti miyeneika mexi
wapai tuukátsi
mekiepawie,
Xawe tekía pa hakaneka mana
hulawa muyetse é.
Miya titi yeukame hatetsita miemeki pita
mutihari.
Ojo de agua
En pleno tiempo de secas brota el
agua a borbotones,
renovada por la danza ritual de
los insectos.
Del mirador caen hojas de pochote
meciéndose en el aire.
Unas quedan atrapadas en las
telarañas,
otras alcanzan el agua y navegan
sobre ella sin rumbo.
El caminante prefiere las hojas
húmedas flotantes
para apagar la sed que quema su
garganta.
OPINIÓN:
Este poema refleja como los wirráikas veían de diferente forma el agua, que se pueden estar refiriendo a un lago o río y como describen cosa por cosa en el poema.
Cuando se lee el poema en nahuatl sin saber el dialecto nunca te esperas que el poema hable sobre eso.
(Roldan, Blas.2017.Apuntes de la clase cultura literaria.Universidad Panamericana)
(Roldan, Blas.2017.Apuntes de la clase cultura literaria.Universidad Panamericana)